මගේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ උපන් දිනය - පාසලේ විත්ති (4)

පහුගිය පොස්ට් ටිකට ලැබුන ප්‍රතිචාර උපරිමයි. ඔයාල ඔක්කොටම ගොඩක් ඉස්තුතියි. ඒ ටික කියවනකොට පට්ට ගට් එකක් එන්නේ ලියන්න. ඔන්න එහෙනම් වැඩි වල වටරං නැතුව අදත් අලුත් කතාවක් කියන්න කියල හදන්නේ.මේ කතාවත් හොදනම් කියවල Comments එකක් දෙකක් දාන්න. ඔයාලගේ Comments නිසා තමයි මම දිගටම ලියන්නේ.

අද කතාවෙන් කියවෙන්නේ අපේ කට්ටිය මගේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ උපන් දිනය දවසේ ඉස්කෝලේ යන්නේ නැතුව අපේ ගෙදර ආව එක. ඒ ආපු කොල්ලොන්ට මම සහ මගේ බොක්කක් දුන්න ආතල් එකක් තමා මේ.

ඔන්න හා හා පුරා කියල මගේ උපන් දිනේ ලැබුවලු. මම කලින් ඉදන් කියල තිබුනේ එදා දවල් කෑම මගේ ගානේ අපේ ගෙදර කියල. අපේ කට්ටියටත් ඉතින් ඉස්කෝලෙන් පනින්න හේතුවක් ඕනෙම නැති එකේ, හේතුවක් තිබුනොත් කොහොමට තියේවිද කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕනේ නෑනෙ.

හේතුවකුත් තියන එකේ ඔය කියන දවසේ කට්ටිය ඉස්කෝලේ අතුලටවත් ගිහින් නෑ. එළියේ ඉදන්ම කට්ටිය උදේ පාන්දරම යන්න තමයි සෙට් වෙලා තියෙන්නේ. කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි ඔන්න කට්ටිය දැන් අපේ ගෙදරට වාර්තා කරා උදේ පාන්දර 9.00 විතර වෙනකොට. මම දැන් ගෙදර ඇතුලේ. කතාවේ හැටියට කොල්ලෝ 10-12 විතර තමා එන්න හිටියේ. දැන් ඔන්න ඇතුලට එනවා කොල්ලෝ ටික. එනවා එනවා එනවා ඉවරයක්‌ නෑ. කොහොමෙන් කොහොමෙන් හරි 20 ක විතර ආව. දැන් ඉතින් මොනවා කරන්නද?? ඔක්කොටම කන්න  දෙන්න එපාය. සමහර ආපු උන මම ජීවිතේට දැක්කෙත් එදා. හිකි හිකි. ඉස්කෝලෙන් එළියේ ඉදන් එන එන එකාව කතා කරන් “වරෙන් වරෙන් කොල්ලෙක්ගේ උපන්දිනයක්, කෑමක් තම තියෙන්නේ කියල” ඔහොම කිව්වොත් නොඑනවානම් ඌ අපේ යාලුවෙක් නෙමේ කියල දන්නෝ දනිත් කිව්වලු.

අම්මගෙනුත් බැනුම් කෝටියක්‌ අහල එයාල උයන්න දාල මම ගියා කොල්ලෝ සෙට් එකත එක්ක ක්‍රිකට් ගහන්න අපේ ගෙවල් ගාව පිට්ටනියට. ඔය ගමනට සෙට් උනා මගේ ගජයෙක් දිලින කියල. මු තමා මේ කතාවේ මහා මොළ කාරය. දැන් කට්ටිය හුරේ කියල ක්‍රිකට් ගහල දවල් 12.00 ට විතර එන්න පිටත් උනා ගෙදර. දැන් කට්ටියට හොද ගණන් ඇයි ඉතින් කට්ට අව්වේ ක්‍රිකට් ගහල ගහලනේ අවේ. ආව විතරි වතුර එකක් එහෙම බීගෙන බීගෙන ගිහින් ඉන්න කට්ටියට මගේ ගජය දැම්ම සුපිරි අදහසක්.

“මචංලා දැන් කට්ටිය මගන්සියෙන් ඉන්න එකේ යමුද එහාපැත්තෙ දොලට නාගන්න???” මටත් නිකං මෝල් වගේ.. ඇයි බං මෙච්චර කල ඉදලත් මම දන්නේ නෑනෙ මෙහෙ දොළක් තියනවා කියල. මු කියපු විදියට සහ මම මුගේ හැටි දන්නා නිසා සහ මටත් ඉතින් බොරුව, රගපෑම බැරි නිසා මමත් කිව්වා

“අඩෝ පට්ට අදහස. මට ඕක ඔලුවට ආවේ නෑනෙ” කියල.

අපේ කට්ටියටත් ඉතින් වතුර පාරක් කිව්වම ඉතින් සහරා කාන්තාරේ ඉදන් ආව වගේ කෙල හලන්න පටන් ගත්ත. වැඩේ සෙට් උනා කට්ටිය දැන් යනවා දොළට. හැබැයි මම කියන්න ඌනේ මම ගැන දන්නා කීපදෙනෙක් මේ ගමනට එකතු උනේ නෑ. වතුර කිව්වම කන්න බොන්නවත් ඕනේ නැති මැක්ක තමා ගමනට නායකත්වය ගත්තේ. දැන් කට්ටිය යනවා පාර දිගේ. අපේ පැත්තේ තියනවා රබර් කැලයක්. ඔය පැත්තට තමා අපි ගියේ. ටික දුරක් යනකොට කට්ටියට වැඩේ මාට්ටු වගේ. ඔන්න අපි රබර් කලී ලගට ආව. ඇවිත් දිලිනය කිව්වා

“රබර් කලේ මද තමි ඔය පොත එක තියෙන්නේ. වටෙන් යමු” කියල.

එහෙම කියල මු මගෙන් අපි “මචං සුමනේ අදත් දොලේ මාළු බානවද දන්නේ නෑ. ඌක හිටියොත් පට්ට ආතල්. පොඩ්ඩක් බලමු.” කියල,

මු කෑගහන්න ගත්ත මෙන්න මෙහෙම “සුමනේ උබ ඉන්නවදෝ.......????”

අපේ වෙලාවට සහ අපේ උන්ගේ කරුමෙට මෙන්න බොලේ රබර් වත්ත පැත්තෙන් කොල්ලෙක් කෑගැහුව “ඉන්නවෝ.....” කියල. අපි දෙන්නටත් පිස්සු වගේ. හබි අපේ සෙට් එකට දැන් නම පට්ට සුවර් වැඩේ නයෙක් නෙමේ කියල.

කොහොම හරි රබර් කැලේ වටේ කියලත් අපි සෙට් එක තව විනාඩි 10 ක විතර. ඔහොම ගිහින් කොහොමෙන් කොහොම හරි වටේ ගහල ආයෙත් පරණ පුරුදු අපේ ගෙදරට එන පාරට වැටුන. වැටුන විතරයි අපේ ගෙදර පාර දන්නා මැක්කා මෙහෙම කියපි,

“අඩෝ මේ උබලගේ ගෙදරට යන පාරටනේ අපි ආයෙත් ආවේ?”

එක පාරටම දිලිනය සහ මම “අද දවස කවද්ද කියල මතක කරගනිල්ලා” කියල දුවන්න පටන් ගත්ත.

එදා දවස එක්ක සිද්දිය ගැලප ගත්ත අපේ උන ටික කියපු කුණු හරප ටික ආයෙත් අමුතුවෙන් ලියන්න ඕනේ වෙන එකක් නෑ මගේ හිතේ. දවල් කට්ට අව්වේ ක්‍රිකට් ගහපු මහන්සිය සමග පැය භාගයක් විතර පයින් ගියපු තරහ එකට කැටිවෙලා අපේ සෙට් එකේ හදපත්ලෙන්ම නැගුන කුණු හරප ටික ගැන කියල වැඩක් නෑ..

එහෙනම් තවත් දවසක වෙනත් කතාවක් සමග හමුවෙමු.